ΝΥΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ένα μπλε Ηonda-SS 50,τζιν παντελόνι καμπάνα.Γυαλιά καθρέφτες.Η πρώτη σου συνάντησή με τη γυναίκα σου που έτρωγε μια άσπρη πάστα στο καφενείο του Αναστάση στο Ρέθυμνο, εκεί που έφευγαν παλιά τα λεωφορεία για το χωριό.Ένα Hyundai αγροτικό κόκκινο χρώμα. Το ξυλουργείο απέναντι από την Παναγία στο δρυ. Μυρωδιά από ιδρώτα και πληγωμένο ξύλο. Ο θόρυβος της πλάνιας και της πριονοκορδέλας. Το χέρι σου ξερό και αδρό σαν κούτσουρο, η χειραψία σύντομη, σφιχτή και σταθερή. Αντρίκεια αλλ ά όχι ανοίκεια.. "Γεια σου Κωστάκι" έλεγες πάντα. Πάντα ήσουν κουρασμένος. Ποτέ κακόκεφος. Μόνο κουρασμένος, Ήθελα να σου πω ότι πέρσι που ήρθα στο χωριό είδα στο πρόσωπο του γιου σου το καθαρό σου βλέμα. Μιλήσαμε για λίγο. Καλή δουλειά έκαμες. Μπράβο . Αυτό ήθελα να σου πω αλλά δεν πρόλαβα. Δεν πρόλαβες. Αν είναι όπως τα λέγανε οι γράδες φίλε, θα ξαναβρεθούμε κάποτε. "Γεια σου Κωστάκι" θα μου πεις και θα μου σφίξεις το χέρι. Εγώ δε θα πω τίποτα. Θα σου κάνω πάλι τράκα ένα τζιγά