Χτες βράδυ ονειρεύτηκα ότι είχαμε κάμει πάλι κοπάνα από το φροντιστήριο και είχαμε πάει να δούμε τσόντα στο "Καρτάλειο". Ξαφνικά άναψαν τα φώτα και στην αίθουσα όρμησαν μέσα οι μπάτσοι και ο γυμνασιάρχης. Ο τύπος αυτός μας πλάκωνε στα σκαμπίλια σε κάθε ευκαιρία. Κι ήτανε και στέλεχος του ΚΚΕ πανάθεμάτονε. Ήμασταν στα πίσω καθίσματα όπως πάντα, και οι ηλίθιοι άφησαν τον αργοκίνητο δημόσιο να προηγηθεί - μάλλον ανυπομονούσε να μας περιλάβει. Έτσι όπως προσπαθούσε να τρεξει στο διάδρομο ανάμεσα στα καθίσματα, προλάβαμε να δούμε τη φαλάκρα να γυαλίζει από τον ιδρώτα, σάλια να φεύγουν από το μισάνοιχτο στόμα και τη γλώσσα να πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα δόντια. Ρε σεις, δε μοιάζει σαν κλόουν; έκανε ένας. Ναι, σαν τον Μπόζο από τα γαριδάκια! Σκάσαμε στα γέλια, σβήσαμε τα τσιγάρα και την κοπανήσαμε από την έξοδο κινδύνου.
ΤΗΣ ΝΥΣΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ...