ΝΥΣΤΟΛΟΓΙΟ

 Επιτέλους κάτι φαίνεται να συμβαίνει εδώ πέρα! Μετά από δεκαετίες απραξίας, ιδιώτευσης, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού,  μισαλλοδοξίας, αλαζονείας, νεοπλουτισμού, επιδειξιομανίας και εφησυχασμού, χιλιάδες “ακαθοδήγητοι” πολίτες κατάλαβαν επιτέλους πως η Δημοκρατία δε λειτουργεί με τηλεκοντρόλ. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στις πλατείες απλώς έκαναν το αυτονόητο, κατέβηκαν εκεί πρώτα για να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, να συνομιλήσουν, να κοιταχτούν στα μάτια, και ύστερα για να να βρουν από κοινού απαντήσεις (αυτοί οι ίδιοι κι όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους). Κατάλαβαν επιτέλους ότι  δεν είναι απλώς θεατές δελτίων ειδήσεων, ψηφοφόροι κομμάτων, οπαδοί ομάδων ή  μέλη ηλεκτρονικών υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης, αλλά υπεύθυνοι άνθρωποι με κρίση, άποψη και θέληση να παλέψουν για το δίκιο τους. Ωρύονται βέβαια οι επαγγελματίες  λαϊκοί ποιμένες που δεν εκλήθησαν για άλλη μια φορά να οδηγήσουν το κοπάδι. Πάντως, καλά κάνουν και ανησυχούν: σύντομα θα βρουν τη θέση που ...

Τελευταία ο γαπ* μου θυμίζει τον τυφλό (Μίμης Φωτόπουλος) στην ταινία “Η κάλπικη λίρα” o οποίος αφού πήδηξε την κοκότα (Σπεράντζα Βρανά), όταν έφτασε η ώρα της πληρωμής ανακάλυψε ότι είχε χάσει τη χρυσή λίρα που της είχε τάξει. Βέβαια και να μην την είχε χάσει όλοι ξέρουμε πως ήταν κάλπικη (η λίρα όχι η πουτάνα). Αλλά κι εμείς φερθήκαμε σαν κοκότες: ξέραμε πως ήταν λειψός και ανεπαρκής αλλά εκείνο το “λεφτά υπάρχουν” στάθηκε αρκετό (όπως έδειξε και η κάλπη) για να ενδώσουμε στις πολιτικές ορέξεις του. Θα μου πείτε πως τα λεφτά που μας έταξε δεν ήταν κάλπικα, αλλά ποιος νοιάζεται αφού ούτ' εμείς τα 'δαμε ποτέ. Υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν σε ένα δεύτερο, παράλληλο σύμπαν εις το οποίο φαίνεται ότι κατοικοεδρεύουν ο γιωργάκης και τα παμπουκοειδή του. Κατά τα άλλα ο καλπικότερος, εξακολουθεί να περιφέρεται στη Βουλή και στα κυβερνητικά συμβούλια υποδυόμενος τον αόμματο ενίοτε δε και τον κουφό. Υπαρχει μόνο μια σοβαρή διαφορά: ενώ η κοκότα μόλις συνειδητοποίησε το...