Αναστημένοι στις πλατείες

Επιτέλους κάτι φαίνεται να συμβαίνει εδώ πέρα! Μετά από δεκαετίες απραξίας, ιδιώτευσης, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού, μισαλλοδοξίας, αλαζονείας, νεοπλουτισμού, επιδειξιομανίας και εφησυχασμού, χιλιάδες “ακαθοδήγητοι” πολίτες κατάλαβαν επιτέλους πως η Δημοκρατία δε λειτουργεί με τηλεκοντρόλ.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται στις πλατείες απλώς έκαναν το αυτονόητο, κατέβηκαν εκεί πρώτα για να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, να συνομιλήσουν, να κοιταχτούν στα μάτια, και ύστερα για να να βρουν από κοινού απαντήσεις (αυτοί οι ίδιοι κι όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους).
Κατάλαβαν επιτέλους ότι δεν είναι απλώς θεατές δελτίων ειδήσεων, ψηφοφόροι κομμάτων, οπαδοί ομάδων ή μέλη ηλεκτρονικών υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης, αλλά υπεύθυνοι άνθρωποι με κρίση, άποψη και θέληση να παλέψουν για το δίκιο τους.

Ωρύονται βέβαια οι επαγγελματίες λαϊκοί ποιμένες που δεν εκλήθησαν για άλλη μια φορά να οδηγήσουν το κοπάδι. Πάντως, καλά κάνουν και ανησυχούν: σύντομα θα βρουν τη θέση που τους αξίζει στα αζήτητα της κοινωνίας (εκεί που για χρόνια στοίβαζαν κάποιους άλλους).
Αυτή τη φορά εκείνοι είναι που θα παίζουν νευρικά με το τηλεκοντρόλ ψάχνοντας μάταια να καταλάβουν τι συνέβη.

Υ.Γ. : Revolution will be televised τελικά. Με τη διαφορά ότι οι πρωταγωνιστές θα είναι συντριπτικά περισσότεροι από τους τηλεθεατές της.

Υ.Γ.2: Τη φωτό την έκλεψα από το http://www.report24.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η κηδεία και η βάφτιση του Λοχία Φώλκερ

Φραγκφούρτη, τέλη 20ου αιώνα. Το σελφ-σέρβις ήταν γεμάτο από πελάτες που όπως κι εγώ εργάζονταν σε κάποια από τις γύρω εταιρίες. Αφού άδειαζαν βιαστικά το πιάτο τους, άλλοι το ξαναγέμιζαν από τον μπουφέ κι άλλοι όχι, ρούφαγαν με ικανοποίηση το εθνικό ποτό της Γερμανίας δηλαδή νερό με μπουρμπουλήθρες -οι πιο μερακλήδες έπαιρναν κόκα-κόλα, κι έφευγαν για να επιστεγάσουν τη μεσημεριάτικη απόλαυση με ένα τσιγαράκι και κάμποσα ρεψίματα πριν επιστρέψουν στα γραφεία τους. Δεν ήταν συνηθισμένο να πίνεις αλκοόλ στο Mittagspause αλλά εγώ δεν είχα σκοπό να ανταγωνιστώ την αξιοθαύμαστη εγκράτεια των κατοίκων της χώρας που είχε την τιμή να με φιλοξενεί, και όπως πάντα απολάμβανα μια παγωμένη μπυρίτσα, πρώτον για να ηρεμήσει το πνεύμα μου από τον εργασιακό τάραχο και δεύτερον για να προετοιμάσω κατάλληλα το στομάχι μου για την επόμενη μπυρίτσα. Αντιλήφθηκα κάποια βλέμματα αποδοκιμασίας αλλά με παράτησαν γρήγορα καθώς ήξεραν ότι με όσες μπύρες και να ...

Διαβάστε περισσότερα

Το πορτρέτο της Μαρίνας

Ήταν η πριγκίπισσα του χωριού. Μοναχοκόρη του μεγαλοκτηματία, εμπόρου, μεταπράτη, μεσίτη, τοκογλύφου, πολιτευτή και τι δεν ήταν ο ο μπαμπάς της, κυρίου Θεοδώρου, που είχε καταφέρει να αυγατίσει την ήδη μεγάλη περιουσία του πατρός του και να γίνει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του τόπου του. Η σύζυγός του και μητέρα της η Ασπασία, ήταν μια ευειδής αλλά κάπως τροφαντή μοσχαναθρεμένη κόρη μεγαλεμπόρου ζωοτροφών (συνεργάτη του κυρίου Θεόδωρου), που όσο η τρισχαριτωμένη κορούλα της ομόρφαινε και ψήλωνε, τόσο εκείνη ασχήμαινε και χόντραινε. Όσο για τον κύριο Θεόδωρο εκείνος συνέχισε να πλουτίζει Έτσι είναι, τα νειάτα και η ομορφιά διαρκούν λίγο, μα η ανθρώπινη πλεονεξία δεν έχει τελειωμό. Αντίθετα με άλλους προνομιούχους, ο κύριος Θεόδωρος δεν άφηνε το χωριό για να μετοικήσει στην πόλη έχοντας υπόψιν το σχετικό ρητό περί πρωτιάς και δευτεροσύνης και απολάμβανε την πρωτοκαθεδρία του απέναντι σε αγροτοκτηνοτρόφους, εργάτες και υπαλληλίσκους οι οποίοι τον έβλεπαν σαν ένα θεσμ...

Διαβάστε περισσότερα

Οκτώ λεπτά.

Το ‘χα χρονομετρήσει στο στρατό. Ένα τσιγάρο διαρκούσε οκτώ λεπτά, το Camel βέβαια γιατί αν είχα κάνει τράκα κανένα ελαφρύ, δεν έβγαζε το πεντάλεπτο. Έτσι μετρούσα το ατέλειωτο δίωρο της σκοπιάς σε οχτάλεπτα. Δώδεκα τσιγάρα το ένα μετά το άλλο με δυο λεπτά διάλειμμα στο ενδιάμεσο. Στο τέλος δε χρειαζόμουνα ούτε το ρολόι, μόλις έσβηνα το δωδέκατο, μάζευα με την ησυχία μου τα αποτσίγαρα, τα τύλιγα σε ένα φύλλο τσοντοπεριοδικού που το έκανα μπαλάκι και το πέταγα στο κράνος του δεκανέα αλλαγής αντί για το προβλεπόμενο «αλτ τις ει». Χακί αριθμητική ακριβείας… - Και από τι πέθανε ο φίλος σου; - Από τσιγάρο. - Κάπνιζε πολύ; - Μπα, δεν το ‘χε βάλει ποτέ στο στόμα του. - Α, παθητικός καπνιστής. -...

Διαβάστε περισσότερα

ΝΥΣΤΟΛΟΓΙΟ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου