Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άρον άρον... σάρωσον αυτούς

Ήλθε και φέτος το Άγριον Πάσχα αδελφοί μου, και το ζήτημα του Εσταυρωμένου επανέρχεται όπως κάθε χρόνο. Συχνότερα ως προϊόν και αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης για να γεμίζουν οι τσέπες των χρηματόδουλων. και σπανιότερα ως ανάμνηση μιας υπέρτατης συμβολικής θυσίας, για να πληρωθούν οι ψυχές των ελάχιστων πλέον αλλά αληθινών πιστών.
Δυστυχώς οι Ευαγγελιστές και λοιποί Πατέρες της Εκκλησίας δεν μας άφησαν το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου του Θεανθρώπου υπογεγραμμένο από αρμόδιο ιατρό.
Το κενό αυτό στην ιστορική αλήθεια του Χριστιανισμού, έρχεται σήμερα να γεμίσει ο λαμπρός δημοσιοκάφρος - ερευνητής Κώστας Χαρδαβδέλας. Στην αποψινή του εκπομπή παρακολουθούμε μια Ιατροδικαστικού επιπέδου ανάλυση για τις αιτίες που οδήγησαν στο “Τετέλεσθαι”. Μέσα από την τηλεκλειδαρότρυπα της εκπομπής παρελαύνουν εμβριθείς απόψεις διακεκριμένων ειδικών (μεταξύ των οποίων και θεολόγοι, ηθοποιοί και τραγουδιστές - ιεροψάλτες) οίτινες εικάζουν για πνευμονικά οιδήματα, καρδιακές και αναπνευστικές ανεπάρκειες , καρφιά μεταξύ του α και β μεταταρσίου και άλλα που γνωρίζουν καλύτερα οι ασκούντες την Ιατρική. Είναι μάλιστα τόσο πειστικοί, που από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να δούμε τα αποκλειστικά πλάνα από το Μαρτύριο και τη Σταύρωση καθώς και σε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση το “Ιλί Ιλί λαμά σαβαχθανί” .
Έτσι λοιπόν, για άλλη μια φορά, άλλος ένας δημοσιοκάφρος καταφέρνει να απομακρύνει το κοινό του από την ουσία μιας υπόθεσης, και να το στρέψει σε ερωτήματα του τύπου “τα καρφιά ήταν τετράγωνα ή στρογγυλά”, “τον κάρφωσαν στην παλάμη ή στον καρπό”;

Αναμένουμε με ανυπομονησία τα ρεπορτάζ των αξιοτίμων συναδέλφων του κου Χαρδαβδέλα για το μενού του Μυστικού Δείπνου, την σημερινή ισοτιμία των 30 αργυρίων και την ποιότητα του υφάσματος της Ιεράς Σινδόνης. Προσμονούμε ιδιαίτερα την άποψη της μεσημεριανής τηλε-ενημέρωσης για τις στυλιστικές επιλογές της Μαρίας Μαγδαληνής και της Θεομήτωρος.
Για να βγει αληθινή η ρήση Του περί Γραμματέων και Φαρισαίων (αν υπήρχαν τότε δημοσιοκάφροι οπωσδήποτε θα τους είχε συμπεριλάβει ο Κύριος):

Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε.

Καλό Πάσχα ...


Υ.Γ. 1 Βλέπω μια βαμμένη ξανθιά κυρία (με μαύρη ρίζα βέβαια), έντονο μακιγιάζ και με κάτι τεράστια σκουλαρίκια να σχολιάζει με κατάνυξη τα της τελετής στο Ναό των Ιεροσολύμων. Τον λόγο παίρνει ακολούθως ο Εθνικός Ιεροψάλτης Πέτρος Γαϊτάνος (που με το σχετικό cd ξελασπώνει επαρκώς κάθε χρόνο την δισκογραφική του). Αλήθεια η άλλη κυρία αυτή με το αποτυχημένο Lifting είναι η Γωγώ Ατζολετάκη;

Υ.Γ. 2 Καλά το ξεκίνησες Χριστέ μου εκείνο το κόλπο με το μαστίγιο. Μνήσθητί του, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου, διαφορετικά θα μοιράζουν το DVD της Δευτέρας Παρουσίας τα φύλλα της Κυριακής.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Μάκης ο Τζάμης γαμπρός.

  Ωραίος ο Μάκης με το γαμπριάτικο κοστούμι! Δεν τον κάνεις πάνω από πενήντα κι όμως είναι συνομήλικός μου, πενήντα έξι στα πενήντα εφτά ο καριόλης. Μέχρι τα σαράντα μεγαλοέδειχνε αλλά μετά άρχισε να μικροδείχνει. Γαμώ τα DNA γαμώ. Ούτε φαλάκρα, ούτε κοιλιά, ούτε προγούλι ούτε τίποτα. Ο χρόνος του χάρισε μόνο ένα ασημένιο, πυκνό μαλλί που σε συνδυασμό με την λεπτή του κορμοστασιά του δίνει έναν αέρα Γάλλου μπον βιβέρ. Πουτάνα φύση … Μεγάλη μούρη από τότε ακόμη που πηγαίναμε μαζί στο γυμνάσιο. Τις έριχνε τις γκόμενες ξερές. Ωραίο αγόρι και λογάς, μα πολύ λογάς.   Ξεπαρθενεύτηκε στη Δευτέρα γυμνασίου από μια της πρώτης Λυκείου. Βέβαια έλεγε ότι το ‘χε κάνει απ’ την πρώτη τάξη με την κόρη του κυλικειάρχη, δεν ήξερε όμως ο μαλάκας ότι όταν την πήδηξα εγώ στην τρίτη, μου ορκίστηκε στο φως της ότι εκείνη την πρώτη φορά απλώς τον τρόμπαρε μέχρι που άδειασε στο χέρι της. Φυσικά δεν με έπεισε ο όρκος της όσο το αίμα στο εσώρουχό μου. Ήταν παρθένα! Ναι ήταν ψεύτης ολκής! Είχε πεθάνει το

Βίλμα

Ο λόγος που χάζευα τη Βίλμα ήταν το βλέμα της. Όχι γιατί παρά τα περίπου 90 χρόνια της παρέμενε ακόμα κοριτσίστικο (ζωηρό και περίεργο σα να αντίκρυζε για πρώτη φορά τον κόσμο) αλλά επειδή ήταν ονειροπόλο. Όταν η ματιά της σηκωνόταν για να κοιτάξει κάπου μακριά, έλαμπε με μια ακατανόητη ένταση και έχανε το απόκοσμο φως της μόνο όταν ξανάπεφτε πάνω στα κοντινά πράγματα ή στον συνομιλητή της - εν προκειμένω εμένα.Τώρα ήμουν εγώ ο υπνωτισμένος. Της πήρε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο να επιστρέψει από την ονειροπόληση στο καφενείο του "Σφακιανού" όπου καθόμασταν και στην αρχινημένη κουβέντα μας. - Ωραίο βράδυ Κώστα. Γλυκό. Είναι ωραία η Νίσυρος το καλοκαίρι. Λάτρεψα το Μανδράκι από την πρώτη μέρα που ήρθα νιόπαντρη με το συχωρεμένο τον Πανάγο. Ξαφνικά το βλέμα της έγινε γκρίζο. - Ο Γιάννης μου έλεγε ένα τραγούδι, είπα προσπαθώντας να διώξω το σύνεφο. "Του ποταμού μας το νερό βρέχει δε βρέχει τρέχει ωραία το Μανδράκι μας κορίτσια που τα έχει". - Πρέπει να ίσχυε το ίδιο

Οκτώ λεπτά.

  Το ‘χα χρονομετρήσει στο στρατό. Ένα τσιγάρο διαρκούσε οκτώ λεπτά, το Camel βέβαια γιατί αν είχα κάνει τράκα κανένα ελαφρύ, δεν έβγαζε το πεντάλεπτο. Έτσι μετρούσα το ατέλειωτο δίωρο της σκοπιάς σε οχτάλεπτα. Δώδεκα τσιγάρα το ένα μετά το άλλο με δυο λεπτά διάλειμμα στο ενδιάμεσο. Στο τέλος δε χρειαζόμουνα ούτε το ρολόι, μόλις έσβηνα το δωδέκατο, μάζευα με την ησυχία μου τα αποτσίγαρα, τα τύλιγα σε ένα φύλλο τσοντοπεριοδικού που το έκανα μπαλάκι και το πέταγα στο κράνος του δεκανέα αλλαγής αντί για το προβλεπόμενο «αλτ τις ει». Χακί αριθμητική ακριβείας… -           Και από τι πέθανε ο φίλος σου; -           Από τσιγάρο. -           Κάπνιζε πολύ; -           Μπα, δεν το   ‘χε βάλει ποτέ στο στόμα του. -           Α, παθητικός καπνιστής. -           Ούτε. -           Ε τότε; -           Με το Στέλιο ήμασταν κολλητοί από το Λύκειο, μετά μαζί συγκάτοικοι στη Σαλονίκη, ώσπου τα ‘μπλεξε με κείνη τη Σερραία, ωραία κοπέλα βέβαια αλλά πώς να στο πω, κάπως κτητική. Δεν ήθε