Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άρον άρον... σάρωσον αυτούς

Ήλθε και φέτος το Άγριον Πάσχα αδελφοί μου, και το ζήτημα του Εσταυρωμένου επανέρχεται όπως κάθε χρόνο. Συχνότερα ως προϊόν και αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης για να γεμίζουν οι τσέπες των χρηματόδουλων. και σπανιότερα ως ανάμνηση μιας υπέρτατης συμβολικής θυσίας, για να πληρωθούν οι ψυχές των ελάχιστων πλέον αλλά αληθινών πιστών.
Δυστυχώς οι Ευαγγελιστές και λοιποί Πατέρες της Εκκλησίας δεν μας άφησαν το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου του Θεανθρώπου υπογεγραμμένο από αρμόδιο ιατρό.
Το κενό αυτό στην ιστορική αλήθεια του Χριστιανισμού, έρχεται σήμερα να γεμίσει ο λαμπρός δημοσιοκάφρος - ερευνητής Κώστας Χαρδαβδέλας. Στην αποψινή του εκπομπή παρακολουθούμε μια Ιατροδικαστικού επιπέδου ανάλυση για τις αιτίες που οδήγησαν στο “Τετέλεσθαι”. Μέσα από την τηλεκλειδαρότρυπα της εκπομπής παρελαύνουν εμβριθείς απόψεις διακεκριμένων ειδικών (μεταξύ των οποίων και θεολόγοι, ηθοποιοί και τραγουδιστές - ιεροψάλτες) οίτινες εικάζουν για πνευμονικά οιδήματα, καρδιακές και αναπνευστικές ανεπάρκειες , καρφιά μεταξύ του α και β μεταταρσίου και άλλα που γνωρίζουν καλύτερα οι ασκούντες την Ιατρική. Είναι μάλιστα τόσο πειστικοί, που από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να δούμε τα αποκλειστικά πλάνα από το Μαρτύριο και τη Σταύρωση καθώς και σε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση το “Ιλί Ιλί λαμά σαβαχθανί” .
Έτσι λοιπόν, για άλλη μια φορά, άλλος ένας δημοσιοκάφρος καταφέρνει να απομακρύνει το κοινό του από την ουσία μιας υπόθεσης, και να το στρέψει σε ερωτήματα του τύπου “τα καρφιά ήταν τετράγωνα ή στρογγυλά”, “τον κάρφωσαν στην παλάμη ή στον καρπό”;

Αναμένουμε με ανυπομονησία τα ρεπορτάζ των αξιοτίμων συναδέλφων του κου Χαρδαβδέλα για το μενού του Μυστικού Δείπνου, την σημερινή ισοτιμία των 30 αργυρίων και την ποιότητα του υφάσματος της Ιεράς Σινδόνης. Προσμονούμε ιδιαίτερα την άποψη της μεσημεριανής τηλε-ενημέρωσης για τις στυλιστικές επιλογές της Μαρίας Μαγδαληνής και της Θεομήτωρος.
Για να βγει αληθινή η ρήση Του περί Γραμματέων και Φαρισαίων (αν υπήρχαν τότε δημοσιοκάφροι οπωσδήποτε θα τους είχε συμπεριλάβει ο Κύριος):

Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε.

Καλό Πάσχα ...


Υ.Γ. 1 Βλέπω μια βαμμένη ξανθιά κυρία (με μαύρη ρίζα βέβαια), έντονο μακιγιάζ και με κάτι τεράστια σκουλαρίκια να σχολιάζει με κατάνυξη τα της τελετής στο Ναό των Ιεροσολύμων. Τον λόγο παίρνει ακολούθως ο Εθνικός Ιεροψάλτης Πέτρος Γαϊτάνος (που με το σχετικό cd ξελασπώνει επαρκώς κάθε χρόνο την δισκογραφική του). Αλήθεια η άλλη κυρία αυτή με το αποτυχημένο Lifting είναι η Γωγώ Ατζολετάκη;

Υ.Γ. 2 Καλά το ξεκίνησες Χριστέ μου εκείνο το κόλπο με το μαστίγιο. Μνήσθητί του, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου, διαφορετικά θα μοιράζουν το DVD της Δευτέρας Παρουσίας τα φύλλα της Κυριακής.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Παίχτης

Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο πατέρας μου έπαιρνε το μεγάλο τετράγωνο τραπέζι της κουζίνας μας και το έβανε στο κέντρο του καφενείου, άπλωνε τη μεγάλη πράσινη τσόχα (εδώ κι εκεί τρύπια πό τις κάφτρες των τσιγάρων) κι ετοίμαζε την πρωτοχρονιάτικη μπαρμπουτιέρα. Αφού αράδιαζε τις καρέκλες γύρω-γύρω, έβγαζε από την κρυψώνα τα μεγάλα λευκά ζάρια και τα απίθωνε στη μέση του τραπεζιού. Τη διαδικασία παρακολουθούσαν ανέκφραστοι κι αμίλητοι οι γέροι που στριμωγμένοι γύρω από την ξυλόσομπα προσπαθουσαν να ζεσταθούν. Καθώς έπεφτε το βράδυ εορταστικό και ειρηνικό οι παίχτες έπαιρναν ένας-ένας τη θέση τους. Δεν ήταν μόνο οι "καθ'έξιν" κουμαριτζήδες αλλά και οι αποδέλοιποι που έπαιζαν ζάρια "για το καλό του χρόνου". Αρχή κάναμε εμείς τα πιτσιρίκια που εκπαιδευόμασταν στα ήθη των παιγνίων παίζοντας στα ζάρια γαριδάκια, σοκολάτες και κάτι δραχμές κερδισμένες από τα χαρτζιλίκια ή τα κάλαντα. Ύστερα έρχονταν οι "μεγάλοι". Ξεκινούσαν με κάτι ταλαιπωρημένα μπλέ πενη...

Βίλμα

Ο λόγος που χάζευα τη Βίλμα ήταν το βλέμα της. Όχι γιατί παρά τα περίπου 90 χρόνια της παρέμενε ακόμα κοριτσίστικο (ζωηρό και περίεργο σα να αντίκρυζε για πρώτη φορά τον κόσμο) αλλά επειδή ήταν ονειροπόλο. Όταν η ματιά της σηκωνόταν για να κοιτάξει κάπου μακριά, έλαμπε με μια ακατανόητη ένταση και έχανε το απόκοσμο φως της μόνο όταν ξανάπεφτε πάνω στα κοντινά πράγματα ή στον συνομιλητή της - εν προκειμένω εμένα.Τώρα ήμουν εγώ ο υπνωτισμένος. Της πήρε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο να επιστρέψει από την ονειροπόληση στο καφενείο του "Σφακιανού" όπου καθόμασταν και στην αρχινημένη κουβέντα μας. - Ωραίο βράδυ Κώστα. Γλυκό. Είναι ωραία η Νίσυρος το καλοκαίρι. Λάτρεψα το Μανδράκι από την πρώτη μέρα που ήρθα νιόπαντρη με το συχωρεμένο τον Πανάγο. Ξαφνικά το βλέμα της έγινε γκρίζο. - Ο Γιάννης μου έλεγε ένα τραγούδι, είπα προσπαθώντας να διώξω το σύνεφο. "Του ποταμού μας το νερό βρέχει δε βρέχει τρέχει ωραία το Μανδράκι μας κορίτσια που τα έχει". - Πρέπει να ίσχυε το ίδιο ...

Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρί εφάνη...

Μπρε, Κωστή, εδά θα σου μάθω ένα βυζαντινό, ναι, βυζαντινό ριζίτικο, απού μου το ‘χε μαθωμένο ο Βενοσίφης κι αυτηνού ο παππούς του κι αυτηνού ο προπάππους του και πάει ετσά λοής: “Εις του Βαρσάμου το νερό, χρυσό δενδρί εφάνη Κι εις τη σκιανιάδα του δεντρού Οζά ήταν σταλισμένα. Τρεις κλέφτες επεράσανε τρεις κλέφτες επερνούσα’ Κάθουνται και ξανοίγουν’τα στέκουνται και μετρούν’τα.» Εκατάλαβες; τω παλιώ γκαιρώ εγυρίζανε πέρα – πόδε κλέφτες και ξανοίγανε μη μπανα βρούνε κιανένα κουράδι αφύλαχτο, ναι Κωστή ακούς; Και ξανοίγανε απού λες το κουράδι και το θαυμάζανε και λέγανε: «Για δες οζά για δες αρνιά για δες κριγιούς μπροστάρους Για προβατοσκλάβερα ασημικά ραμένα» ‘Οι – όι μρε σα ντου ξεγηβεντισμένου του –τάδε- απού τα τζουμπροδένει ο γουρσούζης με τέλια και σπαούλια, εκατάλαβες; Και ξανοίγουνε απού λες να δούνε από τσοι σαμές τίνος είναι τα οζά μα δε ξεχωρίζουνε και τονέ λέει ένας κατεχάρης: «Τούτα δεν είναι Σφακιανά, ούτε κι α...