Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Υπαίθρια δυσφήμιση

Με την παρούσα δηλώνω την αμέριστη συμπαράστασή μου στην «Καμπάνια για την υπεράσπιση της υπαίθριας διαφήμισης».

Δράττομαι δε της ευκαιρίας για να προτείνω επιπροσθέτως τα εξής για την αντιμετώπιση της ανεργίας :

1. Να αποποινικοποιηθεί η διακίνηση ναρκωτικών και να ενθαρυνθεί η χρήση: Αν δεν πέφτουν οι άνθρωποι στην πρέζα χιλιάδες βαποράκια θα πέσουν στην ανεργία.

2. Ζήτω η άνευ όρων και νόμων πορνεία: Με τι δικαιολογητικά οι νταβατζήδες οι τσατσάδες και οι πουτάνες θα αιτούνται επδομα ΟΑΕΔ;

3. Όχι στην κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου: Θα πεινάσουν δικηγόροι (ρωτήστε τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν στις δικαστικές αίθουσες οι υποθέσεις κτηματικών διαφορών και θα καταλάβετε)

4. Να επιτραπεί το εμπόριο όπλων και πυρομαχικών (you know , όπως Αμερική) και λοιπών παρανόμων αντικειμένων και ουσιών : ξέρετε τι κόσμο ταίζουν οι λαθρέμποροι;

5. Ναι στην αθρόα εισαγωγή μεταναστών με πλοία, πλοιάρια βαρκούλες και φορτηγά: Πολύς κόσμος ζει από την εισαγωγή δουλοπάροικων.

6. Να νομιμοποιηθούν τα πειρατικά CDs: Αλλιώς θα πεινάσει η Νιγηρία.

7. Αφήστε ελεύθερα τα αυτοσχέδια πάργκινγκ στα Κέντρα Μαζικής Διασκέδασης: Μη γεμίσουμε άνεργους παρκαδόρους.

8. Να μην σταματήσουν οι βιομηχανίες να μολύνουν ανεξέλεγκτα: Και οι εργαζόμενοί τους θα συνεχίσουν να εργάζονται αλλά και πλήθος νοσηλευτικού προσωπικού θα συνεχίσει να απασχολείται για την περίθαλψη των καρκινοπαθών.

9. Να συνεχίσουν οι καθαρίστριες στα νοσοκομεία και λοιπά κοινωφελή ιδρύματα να αμοίβονται με μισθούς πείνας, διατηρήστε τα stage, αφήστε ατιμώρητους επιχειρηματίες που χρωστούν εκατομύρια όπου θέλουν, κάντε τα στραβά μάτια σε εταιρίες που λαδώνουν πολιτικούς και γενικά αφήστε ήσυχους αυτους του πονόψυχους ανθρώπους να βγάζουν λεφτά με εφτά ουρές για να μην χάσουν οι κωπηλάτες της γαλέρας το ξεροκόματο που τους αναλογεί.

10. Τέλος, δώστε συχωροχάρτι στη ΡΙΚΟΜΕΞ μπας και δεήσει να επιστρέψει από την Τουρκία.

Και για να σοβαρευτούμε:

Είναι τουλάχιστον χυδαίο να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι οι εργαζόμενοι για δραστηριότητες που εγκυμονούν θανάσιμο κίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο. Και είναι βαρβάτο ψέμα το επιχείρημα της ευρωπαϊκής νομιμότητας: Στην υπόλοιπη Ευρώπη η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται με συγκεκριμένους όρους και κανονισμούς απαράβατους. Τέτοιοι όροι στο Γιουνανιστάν είτε δεν υπάρχουν είτε παραβιάζονται.

Υ.Γ. Τους (πρώην) εργαζόμενους των  κ.κ. Λαναρά & Ψωμιάδη και λοιπών αετονύχηδων businessmen δεν βρέθηκε κανείς να τους υπερασπιστεί «υπαιθρίως».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Μάκης ο Τζάμης γαμπρός.

  Ωραίος ο Μάκης με το γαμπριάτικο κοστούμι! Δεν τον κάνεις πάνω από πενήντα κι όμως είναι συνομήλικός μου, πενήντα έξι στα πενήντα εφτά ο καριόλης. Μέχρι τα σαράντα μεγαλοέδειχνε αλλά μετά άρχισε να μικροδείχνει. Γαμώ τα DNA γαμώ. Ούτε φαλάκρα, ούτε κοιλιά, ούτε προγούλι ούτε τίποτα. Ο χρόνος του χάρισε μόνο ένα ασημένιο, πυκνό μαλλί που σε συνδυασμό με την λεπτή του κορμοστασιά του δίνει έναν αέρα Γάλλου μπον βιβέρ. Πουτάνα φύση … Μεγάλη μούρη από τότε ακόμη που πηγαίναμε μαζί στο γυμνάσιο. Τις έριχνε τις γκόμενες ξερές. Ωραίο αγόρι και λογάς, μα πολύ λογάς.   Ξεπαρθενεύτηκε στη Δευτέρα γυμνασίου από μια της πρώτης Λυκείου. Βέβαια έλεγε ότι το ‘χε κάνει απ’ την πρώτη τάξη με την κόρη του κυλικειάρχη, δεν ήξερε όμως ο μαλάκας ότι όταν την πήδηξα εγώ στην τρίτη, μου ορκίστηκε στο φως της ότι εκείνη την πρώτη φορά απλώς τον τρόμπαρε μέχρι που άδειασε στο χέρι της. Φυσικά δεν με έπεισε ο όρκος της όσο το αίμα στο εσώρουχό μου. Ήταν παρθένα! Ναι ήταν ψεύτης ολκής! Είχε πεθάνει το

Βίλμα

Ο λόγος που χάζευα τη Βίλμα ήταν το βλέμα της. Όχι γιατί παρά τα περίπου 90 χρόνια της παρέμενε ακόμα κοριτσίστικο (ζωηρό και περίεργο σα να αντίκρυζε για πρώτη φορά τον κόσμο) αλλά επειδή ήταν ονειροπόλο. Όταν η ματιά της σηκωνόταν για να κοιτάξει κάπου μακριά, έλαμπε με μια ακατανόητη ένταση και έχανε το απόκοσμο φως της μόνο όταν ξανάπεφτε πάνω στα κοντινά πράγματα ή στον συνομιλητή της - εν προκειμένω εμένα.Τώρα ήμουν εγώ ο υπνωτισμένος. Της πήρε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο να επιστρέψει από την ονειροπόληση στο καφενείο του "Σφακιανού" όπου καθόμασταν και στην αρχινημένη κουβέντα μας. - Ωραίο βράδυ Κώστα. Γλυκό. Είναι ωραία η Νίσυρος το καλοκαίρι. Λάτρεψα το Μανδράκι από την πρώτη μέρα που ήρθα νιόπαντρη με το συχωρεμένο τον Πανάγο. Ξαφνικά το βλέμα της έγινε γκρίζο. - Ο Γιάννης μου έλεγε ένα τραγούδι, είπα προσπαθώντας να διώξω το σύνεφο. "Του ποταμού μας το νερό βρέχει δε βρέχει τρέχει ωραία το Μανδράκι μας κορίτσια που τα έχει". - Πρέπει να ίσχυε το ίδιο

Οκτώ λεπτά.

  Το ‘χα χρονομετρήσει στο στρατό. Ένα τσιγάρο διαρκούσε οκτώ λεπτά, το Camel βέβαια γιατί αν είχα κάνει τράκα κανένα ελαφρύ, δεν έβγαζε το πεντάλεπτο. Έτσι μετρούσα το ατέλειωτο δίωρο της σκοπιάς σε οχτάλεπτα. Δώδεκα τσιγάρα το ένα μετά το άλλο με δυο λεπτά διάλειμμα στο ενδιάμεσο. Στο τέλος δε χρειαζόμουνα ούτε το ρολόι, μόλις έσβηνα το δωδέκατο, μάζευα με την ησυχία μου τα αποτσίγαρα, τα τύλιγα σε ένα φύλλο τσοντοπεριοδικού που το έκανα μπαλάκι και το πέταγα στο κράνος του δεκανέα αλλαγής αντί για το προβλεπόμενο «αλτ τις ει». Χακί αριθμητική ακριβείας… -           Και από τι πέθανε ο φίλος σου; -           Από τσιγάρο. -           Κάπνιζε πολύ; -           Μπα, δεν το   ‘χε βάλει ποτέ στο στόμα του. -           Α, παθητικός καπνιστής. -           Ούτε. -           Ε τότε; -           Με το Στέλιο ήμασταν κολλητοί από το Λύκειο, μετά μαζί συγκάτοικοι στη Σαλονίκη, ώσπου τα ‘μπλεξε με κείνη τη Σερραία, ωραία κοπέλα βέβαια αλλά πώς να στο πω, κάπως κτητική. Δεν ήθε