Μερικές φορές νομίζω πως όλα έχουν ειπωθεί. Απλώς εμείς επιμένουμε να μην θυμόμαστε ή να μην φροντίζουμε να μάθουμε : «Η Ελλάδα ήταν επόμενο να έρχεται πρώτη και στις πτωχεύσεις, φθάνοντας τις 4 μέσα σε 110 χρόνια. Μία το 1827, δεύτερη το 1843, τρίτη το 1893 και τέταρτη το 1932. Στις δικές μας χρεωκοπίες υπάρχει και μία μεγάλη διαφορά, όταν τις συγκρίνεις με τις χρεωκοπίες των άλλων χωρών. Αντί δηλαδή να ωφεληθούμε απʼ αυτές, όπως έγινε αλλού, αντίθετα υποχρεωθήκαμε να πληρώσουμε με τόκους κι επιτόκια τα καθυστερούμενα τοκοχρεωλύσια. Και κοντά σʼ αυτά, οι δανειστές μας επέβαλαν ένα σωρό ξεφτιλισμούς κι εκβιασμούς σε βάρος της ανεξαρτησίας και της εθνικής μας αξιοπρέπειας». Νίκος Μπελογιάννης "ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ". 1943.
Φραγκφούρτη, τέλη 20ου αιώνα. Το σελφ-σέρβις ήταν γεμάτο από πελάτες που όπως κι εγώ εργάζονταν σε κάποια από τις γύρω εταιρίες. Αφού άδειαζαν βιαστικά το πιάτο τους, άλλοι το ξαναγέμιζαν από τον μπουφέ κι άλλοι όχι, ρούφαγαν με ικανοποίηση το εθνικό ποτό της Γερμανίας δηλαδή νερό με μπουρμπουλήθρες -οι πιο μερακλήδες έπαιρναν κόκα-κόλα, κι έφευγαν για να επιστεγάσουν τη μεσημεριάτικη απόλαυση με ένα τσιγαράκι και κάμποσα ρεψίματα πριν επιστρέψουν στα γραφεία τους. Δεν ήταν συνηθισμένο να πίνεις αλκοόλ στο Mittagspause αλλά εγώ δεν είχα σκοπό να ανταγωνιστώ την αξιοθαύμαστη εγκράτεια των κατοίκων της χώρας που είχε την τιμή να με φιλοξενεί, και όπως πάντα απολάμβανα μια παγωμένη μπυρίτσα, πρώτον για να ηρεμήσει το πνεύμα μου από τον εργασιακό τάραχο και δεύτερον για να προετοιμάσω κατάλληλα το στομάχι μου για την επόμενη μπυρίτσα. Αντιλήφθηκα κάποια βλέμματα αποδοκιμασίας αλλά με παράτησαν γρήγορα καθώς ήξεραν ότι με όσες μπύρες και να ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου