Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευτυχώς η Καλομοίρα επιστρέφει στην Ελλάδα...


Προς  Πρόεδρο και Δ.Σ. της Ορχήστρας των Χρωμάτων
Κοινοποίηση : Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλο Γερουλάνο
                           Αναπληρωτή Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Τηλέμαχο Χυτήρη


Αθήνα,  3  Ιουνίου 2011

Αξιότιμοι κύριοι,
Με αυτή μου την επιστολή θέλω να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του Αρχιμουσικού της Ορχήστρας των Χρωμάτων, μια θέση που υπηρετώ με αφοσίωση εδώ και 20 χρόνια. Ο λόγος της παραίτησής μου είναι πως δεν διαθέτω άλλες ψυχικές αντοχές για να φέρω σε πέρας το έργο της ορχήστρας, όπως ορίζουν το καταστατικό και οι στόχοι του ιδρυτή της.

 Η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπήρξε έργο ζωής για μένα και πράγματι πίστευα ότι θα τελειώσω την καριέρα μου σ’αυτήν. Φαίνεται πως κάτι τέτοιο δε θα συμβεί. Η ταλαιπωρία που έχει υποστεί η Ορχήστρα όλα αυτά τα χρόνια από την πολιτεία και η επί της ουσίας αδιαφορία των Υπουργών Πολιτισμού από την ίδρυσή της έως σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση αβάσταχτη για τους εργαζόμενους σ’αυτήν. Παρά τους ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς (ο απλός μουσικός αμοίβεται με 650 ευρώ μηνιαίως) και τις μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές, η μέχρι τώρα καλλιτεχνική παρουσία της Ορχήστρας αποδεικνύει την αφοσίωση και την πίστη στα ιδανικά του ιδρυτή της τόσο από τούς παλαιότερους μουσικούς που τον «ζήσανε» όσο και από τους νεώτερους που συνεχίζουν πάνω στην ίδια «φιλοσοφία» που ενσάρκωνε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η αντοχή όλων μας όμως έφτασε στα όριά της.
Ο παράνομος μηδενισμός της τακτικής επιχορήγησης του ΥΠΠΟΤ για το 2011 καθώς και η μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της έκτακτης επιχορήγησης, η οποία πλέον θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση του χρέους προς το ΙΚΑ, έχουν οδηγήσει το μόνιμο δυναμικό και τους εκτάκτους συνεργάτες της Ορχήστρας σε απελπισία.
Παράλληλα η απόφαση του ΥΠΠΟΤ για ένταξη της Ορχήστρας στην ΕΡΤ, βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού, χωρίς χρονικό προσδιορισμό και ακριβείς προδιαγραφές. Επιπλέον, η ασάφεια και οι αντικρουόμενες απόψεις του Υπουργείου σχετικά με τους όρους της ένταξης έχουν επιτείνει την ανησυχία όλων για το μέλλον της Ορχήστρας και έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες για το αν το ΥΠΠΟΤ προτίθεται να σώσει την Ορχήστρα των Χρωμάτων διατηρώντας τη φυσιογνωμία της και τον αριθμό των 40 μονίμων μουσικών.
Κάτω από αυτές της συνθήκες νιώθω ότι αποτελεί χρέος μου προς τον ιδρυτή της Ορχήστρας να υποβάλλω την παραίτησή μου, γνωρίζοντας ότι ο Μάνος Χατζιδάκις δεν θα δεχόταν ποτέ να βλέπει συναδέλφους του μουσικούς σε αυτή την απελπιστική κατάσταση.
Οι υπεύθυνοι  ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Με αξιοπρέπεια,

Μίλτος Λογιάδης

για την αντιγραφή
Νυσταλέων

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Παίχτης

Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο πατέρας μου έπαιρνε το μεγάλο τετράγωνο τραπέζι της κουζίνας μας και το έβανε στο κέντρο του καφενείου, άπλωνε τη μεγάλη πράσινη τσόχα (εδώ κι εκεί τρύπια πό τις κάφτρες των τσιγάρων) κι ετοίμαζε την πρωτοχρονιάτικη μπαρμπουτιέρα. Αφού αράδιαζε τις καρέκλες γύρω-γύρω, έβγαζε από την κρυψώνα τα μεγάλα λευκά ζάρια και τα απίθωνε στη μέση του τραπεζιού. Τη διαδικασία παρακολουθούσαν ανέκφραστοι κι αμίλητοι οι γέροι που στριμωγμένοι γύρω από την ξυλόσομπα προσπαθουσαν να ζεσταθούν. Καθώς έπεφτε το βράδυ εορταστικό και ειρηνικό οι παίχτες έπαιρναν ένας-ένας τη θέση τους. Δεν ήταν μόνο οι "καθ'έξιν" κουμαριτζήδες αλλά και οι αποδέλοιποι που έπαιζαν ζάρια "για το καλό του χρόνου". Αρχή κάναμε εμείς τα πιτσιρίκια που εκπαιδευόμασταν στα ήθη των παιγνίων παίζοντας στα ζάρια γαριδάκια, σοκολάτες και κάτι δραχμές κερδισμένες από τα χαρτζιλίκια ή τα κάλαντα. Ύστερα έρχονταν οι "μεγάλοι". Ξεκινούσαν με κάτι ταλαιπωρημένα μπλέ πενη...

Βίλμα

Ο λόγος που χάζευα τη Βίλμα ήταν το βλέμα της. Όχι γιατί παρά τα περίπου 90 χρόνια της παρέμενε ακόμα κοριτσίστικο (ζωηρό και περίεργο σα να αντίκρυζε για πρώτη φορά τον κόσμο) αλλά επειδή ήταν ονειροπόλο. Όταν η ματιά της σηκωνόταν για να κοιτάξει κάπου μακριά, έλαμπε με μια ακατανόητη ένταση και έχανε το απόκοσμο φως της μόνο όταν ξανάπεφτε πάνω στα κοντινά πράγματα ή στον συνομιλητή της - εν προκειμένω εμένα.Τώρα ήμουν εγώ ο υπνωτισμένος. Της πήρε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο να επιστρέψει από την ονειροπόληση στο καφενείο του "Σφακιανού" όπου καθόμασταν και στην αρχινημένη κουβέντα μας. - Ωραίο βράδυ Κώστα. Γλυκό. Είναι ωραία η Νίσυρος το καλοκαίρι. Λάτρεψα το Μανδράκι από την πρώτη μέρα που ήρθα νιόπαντρη με το συχωρεμένο τον Πανάγο. Ξαφνικά το βλέμα της έγινε γκρίζο. - Ο Γιάννης μου έλεγε ένα τραγούδι, είπα προσπαθώντας να διώξω το σύνεφο. "Του ποταμού μας το νερό βρέχει δε βρέχει τρέχει ωραία το Μανδράκι μας κορίτσια που τα έχει". - Πρέπει να ίσχυε το ίδιο ...

Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρί εφάνη...

Μπρε, Κωστή, εδά θα σου μάθω ένα βυζαντινό, ναι, βυζαντινό ριζίτικο, απού μου το ‘χε μαθωμένο ο Βενοσίφης κι αυτηνού ο παππούς του κι αυτηνού ο προπάππους του και πάει ετσά λοής: “Εις του Βαρσάμου το νερό, χρυσό δενδρί εφάνη Κι εις τη σκιανιάδα του δεντρού Οζά ήταν σταλισμένα. Τρεις κλέφτες επεράσανε τρεις κλέφτες επερνούσα’ Κάθουνται και ξανοίγουν’τα στέκουνται και μετρούν’τα.» Εκατάλαβες; τω παλιώ γκαιρώ εγυρίζανε πέρα – πόδε κλέφτες και ξανοίγανε μη μπανα βρούνε κιανένα κουράδι αφύλαχτο, ναι Κωστή ακούς; Και ξανοίγανε απού λες το κουράδι και το θαυμάζανε και λέγανε: «Για δες οζά για δες αρνιά για δες κριγιούς μπροστάρους Για προβατοσκλάβερα ασημικά ραμένα» ‘Οι – όι μρε σα ντου ξεγηβεντισμένου του –τάδε- απού τα τζουμπροδένει ο γουρσούζης με τέλια και σπαούλια, εκατάλαβες; Και ξανοίγουνε απού λες να δούνε από τσοι σαμές τίνος είναι τα οζά μα δε ξεχωρίζουνε και τονέ λέει ένας κατεχάρης: «Τούτα δεν είναι Σφακιανά, ούτε κι α...