Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λαθροσωτήρες

Σήμερα στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" γνώρισα έναν 25χρονο Αιγύπτιο με σπασμένη γνάθο, θύμα της Χ.Α.
Οι γιατροί δεν τον χειρουργούν για τυπικούς λόγους (κατά την επίθεση του έκλεψαν και τα χαρτιά), με αποτέλεσμα εδώ και ημέρες να βρίσκεται σε ένα κρεβάτι  νοσοκομείου
τρεφόμενος με καλαμάκι, χωρίς να γνωρίζει κανείς αν και πότε θα εγχειριστεί.
Φυσικά ο ίδιος δεν τόλμησε να μας πει πως ήταν χτυπημένος από τα καθάρματα, αλλά το εξομολογήθηκε στον άνθρωπο της αιγυπτιακής  πρεσβείας που τον επισκέφθηκε.

Τέτοια περιστατικά πάρα πολλά, και συ αδιαφορείς ή επιδοκιμάζεις,  λές  "είναι ξένοι δε με νοιάζει", "να φύγουν γιατί εξ αιτίας τους θ αμείνω άνεργος", "να πάνε από κει που'ρθαν να ξεβρωμίσει ο τόπος".

Πράγματι ο τόπος θα "ξεβρωμίσει".Όταν  τελειώσουν με τους λαθρομετανάστες, θα καθαρίσουν τους δρόμους από τις πουτάνες, μετά θα πιάσουν τα τραβέλια, ύστερα θα πάρουν σβάρνα τα πρεζάκια, τους ζητιάνους και όποια άλλη μιαρή ομάδα θεωρήσουν σκόπιμο ότι πρέπει να "τακτοποιηθεί",
 Κάποια στιγμή όμως οι απόβλητοι θα τους τελειώσουν και τότε να το ξέρεις θα 'ρθει η σειρά σου.

Την ώρα που θα σου χαστουκίζουν την κόρη επειδή ντύθηκε "άσεμνα" ή θα πλακώνουν στο ξύλο το γυιό σου γιατί φορούσε μπλούζα με τον Τσε, οι μπάτσοι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν το φρέντο τους στα έβερεστ κι εσύ ένα ακόμα επεισόδιο από την αγαπημένη σου τούρκικη σειρά.
Κι όταν πολύ αργότερα θα ξυπνήσεις και θα γράψεις με αγανάκτηση το παράπονό σου σε κάποια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης , (διότι που να τρέχεις τώρα σε πορείες και συγκεντρώσεις), θα σε βρούν και θα σου σπάσουν τη γνάθο. Αλλά δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο, γιατί θα 'χει γίνει ιδιωτικό, κι εσύ δε θα έχεις λεφτά γιατί θα είσαι από καιρό άνεργος. Παρότι οι ξένοι "που σου'κλεβαν τη δουλειά"  θα 'χουν κι αυτοί εδώ και χρόνια φύγει.


Υστερόγραφo:
Είναι γωστό πως οι  εγκέφαλοι των κυκλωμάτων διακίνησης λαθρομεταναστών είναι Έλληνες, όπως βέβαια Έλληνες είναι και οι πολιτικοί που δεν πήραν τις αποφάσεις που έπρεπε, στο χρόνο που έπρεπε.
Δεύτερον, οι επιχειρήσεις "σκούπα" ανεβάζουν τις τιμές της διακίνησης αποτελώντας βούτυρο στο παντεσπάνι των δουλεμπόρων.
Τρίτον, όταν ένα  "ανεπιθύμητο κοινωνικό φαινόμενο" διαρκεί ολόκληρες  δεκαετίες, τότε αυτό σημαίνει πως συντηρείται για λόγους συμφέροντος από ένα τμήμα της κοινωνίας, το οποίο αντλεί μια τέτοια δύναμή είτε επειδή είναι αρκετά ευρύ,  είτε διαθέτει χρήμα και εξουσία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Παίχτης

Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο πατέρας μου έπαιρνε το μεγάλο τετράγωνο τραπέζι της κουζίνας μας και το έβανε στο κέντρο του καφενείου, άπλωνε τη μεγάλη πράσινη τσόχα (εδώ κι εκεί τρύπια πό τις κάφτρες των τσιγάρων) κι ετοίμαζε την πρωτοχρονιάτικη μπαρμπουτιέρα. Αφού αράδιαζε τις καρέκλες γύρω-γύρω, έβγαζε από την κρυψώνα τα μεγάλα λευκά ζάρια και τα απίθωνε στη μέση του τραπεζιού. Τη διαδικασία παρακολουθούσαν ανέκφραστοι κι αμίλητοι οι γέροι που στριμωγμένοι γύρω από την ξυλόσομπα προσπαθουσαν να ζεσταθούν. Καθώς έπεφτε το βράδυ εορταστικό και ειρηνικό οι παίχτες έπαιρναν ένας-ένας τη θέση τους. Δεν ήταν μόνο οι "καθ'έξιν" κουμαριτζήδες αλλά και οι αποδέλοιποι που έπαιζαν ζάρια "για το καλό του χρόνου". Αρχή κάναμε εμείς τα πιτσιρίκια που εκπαιδευόμασταν στα ήθη των παιγνίων παίζοντας στα ζάρια γαριδάκια, σοκολάτες και κάτι δραχμές κερδισμένες από τα χαρτζιλίκια ή τα κάλαντα. Ύστερα έρχονταν οι "μεγάλοι". Ξεκινούσαν με κάτι ταλαιπωρημένα μπλέ πενη...

Βίλμα

Ο λόγος που χάζευα τη Βίλμα ήταν το βλέμα της. Όχι γιατί παρά τα περίπου 90 χρόνια της παρέμενε ακόμα κοριτσίστικο (ζωηρό και περίεργο σα να αντίκρυζε για πρώτη φορά τον κόσμο) αλλά επειδή ήταν ονειροπόλο. Όταν η ματιά της σηκωνόταν για να κοιτάξει κάπου μακριά, έλαμπε με μια ακατανόητη ένταση και έχανε το απόκοσμο φως της μόνο όταν ξανάπεφτε πάνω στα κοντινά πράγματα ή στον συνομιλητή της - εν προκειμένω εμένα.Τώρα ήμουν εγώ ο υπνωτισμένος. Της πήρε λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο να επιστρέψει από την ονειροπόληση στο καφενείο του "Σφακιανού" όπου καθόμασταν και στην αρχινημένη κουβέντα μας. - Ωραίο βράδυ Κώστα. Γλυκό. Είναι ωραία η Νίσυρος το καλοκαίρι. Λάτρεψα το Μανδράκι από την πρώτη μέρα που ήρθα νιόπαντρη με το συχωρεμένο τον Πανάγο. Ξαφνικά το βλέμα της έγινε γκρίζο. - Ο Γιάννης μου έλεγε ένα τραγούδι, είπα προσπαθώντας να διώξω το σύνεφο. "Του ποταμού μας το νερό βρέχει δε βρέχει τρέχει ωραία το Μανδράκι μας κορίτσια που τα έχει". - Πρέπει να ίσχυε το ίδιο ...

Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρί εφάνη...

Μπρε, Κωστή, εδά θα σου μάθω ένα βυζαντινό, ναι, βυζαντινό ριζίτικο, απού μου το ‘χε μαθωμένο ο Βενοσίφης κι αυτηνού ο παππούς του κι αυτηνού ο προπάππους του και πάει ετσά λοής: “Εις του Βαρσάμου το νερό, χρυσό δενδρί εφάνη Κι εις τη σκιανιάδα του δεντρού Οζά ήταν σταλισμένα. Τρεις κλέφτες επεράσανε τρεις κλέφτες επερνούσα’ Κάθουνται και ξανοίγουν’τα στέκουνται και μετρούν’τα.» Εκατάλαβες; τω παλιώ γκαιρώ εγυρίζανε πέρα – πόδε κλέφτες και ξανοίγανε μη μπανα βρούνε κιανένα κουράδι αφύλαχτο, ναι Κωστή ακούς; Και ξανοίγανε απού λες το κουράδι και το θαυμάζανε και λέγανε: «Για δες οζά για δες αρνιά για δες κριγιούς μπροστάρους Για προβατοσκλάβερα ασημικά ραμένα» ‘Οι – όι μρε σα ντου ξεγηβεντισμένου του –τάδε- απού τα τζουμπροδένει ο γουρσούζης με τέλια και σπαούλια, εκατάλαβες; Και ξανοίγουνε απού λες να δούνε από τσοι σαμές τίνος είναι τα οζά μα δε ξεχωρίζουνε και τονέ λέει ένας κατεχάρης: «Τούτα δεν είναι Σφακιανά, ούτε κι α...