γράψτε μου κι άλλα για τους ανεπιθύμητους πρόσφυγες, τη βρώμα τους και τον κίνδυνο αλλόφυλλων ασθενειών, δείξτε μου φωτό θρασύτατων Συρίων με φόντο τη μεξικάνικη ζούγκλα, επισημάνετε μου τον κίνδυνο που γεννάται από τους τζιχαντιστές που βρίσκονται κατά χιιάδες στο ημιλειτουργικό μυαλό του στέφανου χίου, υπερασπιστείτε κι άλλο την καθαρότητα της γαμημένης φυλής σας, τα ελληνοχριστιανικά σας ιδεώδη, επισημάνετε μου την εγκληματικότητα των ξένων, τα δεμένα άχραντα χέρια της αστυνομίας, ρίξτε μου κι άλλα "δε με νοιάζει", αναλύστε μου για τα δικά σας προβλήματα που είναι ανώτερα όλων, αναρωτηθείτε που είναι το κράτος, θυμήστε μου τον Πακιστανό που βίασε την ελληνοπούλα και τον Αλβανό που λήστεψε τη γριούλα, αναλογιστείτε το προχωρημένο της σκέψης του γέροντος παϊσίου, εξηγήστε μου το ορθόν της χρήσης του λάθρο ως πρώτου συνθετικού, κάντε ένα ποστ την ελληνική σημαία με φόντο την Αγιά Σοφιά, αναρωτηθείτε με νόημα που βρήκαν οι "λαθραίοι" τα smart phones των 30 ευρώ, γιατί δεν έφυγαν με το αεροπλάνο της γραμμής σε καιρό πολέμου, ανησυχείστε λίγο ακόμα για το μέλλον αποκλειστικά και μόνο των δικών σας παιδιών, πείτε με παράπονο ότι δε φταίτε για τα βάσανα άλλων, ποστάρετε μια μαλακία για το γένος και τη φυλή μας που ποτέ δεν είπε ο Καζαντζάκης, μοιραστείτε μαζί μου ένα πολύτιμο απόσπασμα της σοφής σκέψης κάποιου ερπυστριοφόρου δικτάτορα, παραπονεθείτε μου πως είστ εμετανάστες μέσα στην ίδια σας τη χώρα και στο τέλος νίψτε τα μπροστινά σας πόδια, γιατί έχω καιρό να σφουγγαρίσω τον κόσμο μου και να καθαρίσω κι άλλες σβουνιές από τη ζωή μου.
Φραγκφούρτη, τέλη 20ου αιώνα. Το σελφ-σέρβις ήταν γεμάτο από πελάτες που όπως κι εγώ εργάζονταν σε κάποια από τις γύρω εταιρίες. Αφού άδειαζαν βιαστικά το πιάτο τους, άλλοι το ξαναγέμιζαν από τον μπουφέ κι άλλοι όχι, ρούφαγαν με ικανοποίηση το εθνικό ποτό της Γερμανίας δηλαδή νερό με μπουρμπουλήθρες -οι πιο μερακλήδες έπαιρναν κόκα-κόλα, κι έφευγαν για να επιστεγάσουν τη μεσημεριάτικη απόλαυση με ένα τσιγαράκι και κάμποσα ρεψίματα πριν επιστρέψουν στα γραφεία τους. Δεν ήταν συνηθισμένο να πίνεις αλκοόλ στο Mittagspause αλλά εγώ δεν είχα σκοπό να ανταγωνιστώ την αξιοθαύμαστη εγκράτεια των κατοίκων της χώρας που είχε την τιμή να με φιλοξενεί, και όπως πάντα απολάμβανα μια παγωμένη μπυρίτσα, πρώτον για να ηρεμήσει το πνεύμα μου από τον εργασιακό τάραχο και δεύτερον για να προετοιμάσω κατάλληλα το στομάχι μου για την επόμενη μπυρίτσα. Αντιλήφθηκα κάποια βλέμματα αποδοκιμασίας αλλά με παράτησαν γρήγορα καθώς ήξεραν ότι με όσες μπύρες και να ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου