
Εκείνος ανέκφραστος και σοβαρός του χάιδεψε τα μαλλιά με προσοχή, σα να φοβόταν μη χαλάσουν. Αυτό κράτησε λίγα δευτερόλεπτα, ύστερα ο πιτσιρίκος επέστρεψε στη μαμά του, ο κύριος Γιάννης στην εφημεριδα του και όλα επανήλθαν στη συνηθισμένη ραθυμία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού γεμάτου ζέστη και πλήξη.
Το ξέρεις το παιδάκι κύριε Γιάννη; Ρώτησα.
Σήκωσε τα μάτια ψιλοεκνευρισμένος.
Όχι, θα έπρεπε;
Την ίδια περίπου στιγμή πρόλαβα ν'ακούσω τη μαμά του παιδιού να θέτει κάπως ενοχλημένη ένα παρόμοιο ερώτημα στο βλαστάρι της:
Τον ξέρεις τον ξένο κύριο αγάπη μου;
Όχι μαμά.
Τότε γιατί πήγες και τον αγκάλιασες;
Γιατί μαμά δεν είναι ξένος αλλά γέρος
Γεννιόμαστε άγγελοι και ίσως και να πεθαίνουμε άγγελοι.
Στο ενδιάμεσο είναι που τα κάνουμε σκατά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου